کد مطلب:28026 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
941. شرح نهج البلاغة: عمر، همان كسی است كه بیعت ابوبكر را محكم كرد و مخالفان آن را خوار و ذلیل نمود و شمشیر آخته زبیر را شكست و بر سینه مقداد زد و سعد بن عباده را در سقیفه لگدمال نمود - و گفت: «سعد را بكشید. خداوند، سعد را بكشد!» - و بینی حُباب بن منذر را كه روز سقیفه گفت:«من دوای درد و چاره كارم»، به خاك مالید و هر كس از بنی هاشم را كه به خانه فاطمه علیها السلام پناه بُرد، تهدید نمود و آنان را از آن جا خارج ساخت. اگر عمر نبود، حكمرانی ابو بكر، استوار و برپا نمی شد.[1].